Psoriasis beïnvloedt zowel de blik van de anderen als het zelfbeeld van de mensen die ermee geconfronteerd worden. Daarom besteedt François extra aandacht aan een gezonde levensstijl én aan zijn uiterlijk. De discipline die hij hierbij aan de dag legt, stelt hem bovendien in staat om zijn stress binnen de perken te houden. Geen wonder dat de sympathieke man bij wie we aanschuiven voor een gesprek goed in zijn vel zit.
“De eerste plekken doken op toen ik zestien
was, op mijn hoofdhuid. Omdat mijn vader en
grootmoeder het ook hadden, begreep ik meteen
dat het psoriasis was”, blikt François terug.
“Daardoor ben ik onmiddellijk bij een gespecialiseerde
dermatoloog terecht gekomen.”
De behandeling die hij voorgeschreven kreeg,
had echter niet veel effect en de jongeman die
op het punt stond bij de politie aan de slag te
gaan, zag de symptomen alleen maar verergeren.
“Het was echt een probleem”, vertelt
hij. “Als politieagent ga je in duo op pad en je
moet daarbij altijd hetzelfde uniform dragen
als je collega. Als het mooi weer is, maar je toch
een trui met lange mouwen wilt aantrekken
om je plekken te verbergen, zal je teamgenoot
dat niet per se begrijpen. Ook lastig waren de
schilfers. Bij psoriasis kun je best geen donkere
kleding dragen en met het uniform is dit haast
onmogelijk.”
In de loop der jaren probeerde hij verschillende
behandelingen, allemaal met tijdelijk resultaat
en sommige met aanzienlijke bijwerkingen. “Ik
heb zelfs mijn amandelen laten verwijderen
toen ik 25 was, omdat die ingreep in sommige
gevallen psoriasis zou verminderen”, zegt hij.
“Zoals veel patiënten wilde ik wanhopig van
mijn plekken afraken.”
Met dezelfde doelstelling
voor ogen stopte hij met
roken. Om de extra kilo’s die
daar meestal mee gepaard
gaan te vermijden, begon hij
met lopen. Geleidelijk voerde hij het tempo op
en diversifieerde hij zijn sportactiviteiten. Bovenop
zijn joggingsessies doet hij vandaag vier
keer per week aan crossfit. “Het is intensief,
maar afgezien van het gunstige effect op mijn
conditie en mijn gewicht, helpt zoveel beweging
me om mijn stress beter te beheersen.”
Hij schafte zich ook een elektrische fiets aan
om te gaan werken. “Tijdens het traject van
thuis naar het werk, dat precies evenveel tijd in
beslag neemt als met de auto, kan ik mijn hoofd
leegmaken. Dankzij het sporten blijf ik rustig,
ook in stressvolle situaties. Dat is essentieel
om psoriasisopstoten te voorkomen.”
Een andere belangrijke factor die hij moet opvolgen,
is vermoeidheid. Ook wat dat betreft,
slaagde François erin zijn levensstijl aan te passen:
“Ik werkte graag ‘s nachts, maar na mijn
shift sliep ik altijd heel slecht. Ik heb dus mijn
werkschema aangepast en werk nu tijdens de
kantooruren”, zegt hij.
Door veel te bewegen en gezond te eten zit hij
vandaag goed in zijn vel. “Ik heb nu een behandeling
gevonden die werkt, dus mijn huid is
zuiver, maar ik mag er niet mee stoppen en de
ziekte speelt nog steeds een rol in mijn leven.”
Hij onderzoekt zijn huid dan ook elke dag.
De impact van psoriasis op het dagelijks leven
is inderdaad aanzienlijk, zowel fysiek als
psychisch: “De blik van anderen is moeilijk te
verdragen als je plekken hebt”, zegt François.
“En wat ook moeilijk is, is de manier waarop
je jezelf ziet door de ogen van andere mensen.
Daarom let ik op mijn uiterlijk, mijn gewicht en
zorg ik ervoor dat ik in vorm blijf.”
Zijn psoriasis heeft hem gevoeliger gemaakt
voor andere dingen: “Ik voel en toon veel meer
empathie voor mensen: als je bepaalde dingen
zelf meemaakt, krijg je meer begrip voor anderen.”
In 2010 ontdekte hij de patiëntenvereniging
Psoriasis
Contact, die sinds 2008 bestaat.
“Ik wilde er een handje
toesteken, onder meer door
mee te helpen aan de organisatie van de eerste
psoriasisbeurs. En ze hadden vrijwilligers
nodig om mee te werken aan de nieuwsbrief en
deze online te zetten. Dat doe ik dus. Het kost
me nogal wat tijd – een vereniging is als een
ijsberg, de buitenwereld ziet alleen het kleine
stuk aan de oppervlakte. Maar het geeft veel
voldoening om mensen te kunnen helpen en
te informeren. Die missie is vandaag des te
belangrijker, nu er zoveel fake news en foute
informatie de ronde doen op het internet.”
Hij zinspeelt op de overvloed aan alternatieve
behandelingen die wonderen beloven, maar in
vele gevallen peperduur zijn. “Ik begrijp heel
goed dat mensen tot alles bereid zijn, maar
in sommige gevallen gaat het om ronduit gevaarlijke
methoden. Je moet heel alert zijn: als
het te mooi is om waar te zijn, is het wellicht
ook niet waar. Het stoot me tegen de borst dat
bepaalde mensen de wanhoop van patiënten
misbruiken.”
François raadt aan om aan te kloppen bij een
goede gespecialiseerde dermatoloog die op de
hoogte blijft van de laatste ontwikkelingen en
die de tijd neemt om met zijn patiënten te praten.
“Laat je volgen en vraag om doorverwezen
te worden als je niet overtuigd bent. En vergeet
niet dat het beter zal worden. Dat is mogelijk
tegenwoordig. De behandelingen, die op maat
moeten worden voorgeschreven, diversifiëren
en verbeteren. Onthoud dat je er niet alleen
voorstaat.”
Hij is een gelukkig en tevreden man nu: “Weet
je, er zijn mensen die heel goed leven met hun
psoriasis, zonder behandeling. Zelf zou ik depressief
zijn, als ik me niet zou kunnen laten
verzorgen. De huidige behandelingen hebben
echt alles veranderd, ik weet niet hoe mijn
grootmoeder het deed met haar teerzalven.”
(samen)leven met psoriasis
Pso en schilfers op de hoofdhuid
Spreken over Pso