open
Francois
Choose your language

Francois

Verhalen van mensen zoals ik

François
François
François


“LICHAAMSBEWEGING IS GOED VOOR CONDITIE, GEWICHT EN OM STRESS BETER TE BEHEERSEN”

Psoriasis beïnvloedt zowel de blik van de anderen als het zelfbeeld van de mensen die ermee geconfronteerd worden. Daarom besteedt François extra aandacht aan een gezonde levensstijl én aan zijn uiterlijk. De discipline die hij hierbij aan de dag legt, stelt hem bovendien in staat om zijn stress binnen de perken te houden. Geen wonder dat de sympathieke man bij wie we aanschuiven voor een gesprek goed in zijn vel zit.

“De eerste plekken doken op toen ik zestien was, op mijn hoofdhuid. Omdat mijn vader en grootmoeder het ook hadden, begreep ik meteen dat het psoriasis was”, blikt François terug. “Daardoor ben ik onmiddellijk bij een gespecialiseerde dermatoloog terecht gekomen.” De behandeling die hij voorgeschreven kreeg, had echter niet veel effect en de jongeman die op het punt stond bij de politie aan de slag te gaan, zag de symptomen alleen maar verergeren. “Het was echt een probleem”, vertelt hij. “Als politieagent ga je in duo op pad en je moet daarbij altijd hetzelfde uniform dragen als je collega. Als het mooi weer is, maar je toch een trui met lange mouwen wilt aantrekken om je plekken te verbergen, zal je teamgenoot dat niet per se begrijpen. Ook lastig waren de schilfers. Bij psoriasis kun je best geen donkere kleding dragen en met het uniform is dit haast onmogelijk.”
In de loop der jaren probeerde hij verschillende behandelingen, allemaal met tijdelijk resultaat en sommige met aanzienlijke bijwerkingen. “Ik heb zelfs mijn amandelen laten verwijderen toen ik 25 was, omdat die ingreep in sommige gevallen psoriasis zou verminderen”, zegt hij. “Zoals veel patiënten wilde ik wanhopig van mijn plekken afraken.”

Gezond leven

Met dezelfde doelstelling voor ogen stopte hij met roken. Om de extra kilo’s die daar meestal mee gepaard gaan te vermijden, begon hij met lopen. Geleidelijk voerde hij het tempo op en diversifieerde hij zijn sportactiviteiten. Bovenop zijn joggingsessies doet hij vandaag vier keer per week aan crossfit. “Het is intensief, maar afgezien van het gunstige effect op mijn conditie en mijn gewicht, helpt zoveel beweging me om mijn stress beter te beheersen.” Hij schafte zich ook een elektrische fiets aan om te gaan werken. “Tijdens het traject van thuis naar het werk, dat precies evenveel tijd in beslag neemt als met de auto, kan ik mijn hoofd leegmaken. Dankzij het sporten blijf ik rustig, ook in stressvolle situaties. Dat is essentieel om psoriasisopstoten te voorkomen.”
Een andere belangrijke factor die hij moet opvolgen, is vermoeidheid. Ook wat dat betreft, slaagde François erin zijn levensstijl aan te passen: “Ik werkte graag ‘s nachts, maar na mijn shift sliep ik altijd heel slecht. Ik heb dus mijn werkschema aangepast en werk nu tijdens de kantooruren”, zegt hij.
Door veel te bewegen en gezond te eten zit hij vandaag goed in zijn vel. “Ik heb nu een behandeling gevonden die werkt, dus mijn huid is zuiver, maar ik mag er niet mee stoppen en de ziekte speelt nog steeds een rol in mijn leven.” Hij onderzoekt zijn huid dan ook elke dag. De impact van psoriasis op het dagelijks leven is inderdaad aanzienlijk, zowel fysiek als psychisch: “De blik van anderen is moeilijk te verdragen als je plekken hebt”, zegt François. “En wat ook moeilijk is, is de manier waarop je jezelf ziet door de ogen van andere mensen. Daarom let ik op mijn uiterlijk, mijn gewicht en zorg ik ervoor dat ik in vorm blijf.”
Zijn psoriasis heeft hem gevoeliger gemaakt voor andere dingen: “Ik voel en toon veel meer empathie voor mensen: als je bepaalde dingen zelf meemaakt, krijg je meer begrip voor anderen.”

“Laat je volgen en vraag om doorverwezen te worden als je niet overtuigd bent. En vergeet niet dat het beter zal worden. Dat is mogelijk tegenwoordig.”

Altijd hoop

In 2010 ontdekte hij de patiëntenvereniging Psoriasis Contact, die sinds 2008 bestaat. “Ik wilde er een handje toesteken, onder meer door mee te helpen aan de organisatie van de eerste psoriasisbeurs. En ze hadden vrijwilligers nodig om mee te werken aan de nieuwsbrief en deze online te zetten. Dat doe ik dus. Het kost me nogal wat tijd – een vereniging is als een ijsberg, de buitenwereld ziet alleen het kleine stuk aan de oppervlakte. Maar het geeft veel voldoening om mensen te kunnen helpen en te informeren. Die missie is vandaag des te belangrijker, nu er zoveel fake news en foute informatie de ronde doen op het internet.” Hij zinspeelt op de overvloed aan alternatieve behandelingen die wonderen beloven, maar in vele gevallen peperduur zijn. “Ik begrijp heel goed dat mensen tot alles bereid zijn, maar in sommige gevallen gaat het om ronduit gevaarlijke methoden. Je moet heel alert zijn: als het te mooi is om waar te zijn, is het wellicht ook niet waar. Het stoot me tegen de borst dat bepaalde mensen de wanhoop van patiënten misbruiken.”
François raadt aan om aan te kloppen bij een goede gespecialiseerde dermatoloog die op de hoogte blijft van de laatste ontwikkelingen en die de tijd neemt om met zijn patiënten te praten. “Laat je volgen en vraag om doorverwezen te worden als je niet overtuigd bent. En vergeet niet dat het beter zal worden. Dat is mogelijk tegenwoordig. De behandelingen, die op maat moeten worden voorgeschreven, diversifiëren en verbeteren. Onthoud dat je er niet alleen voorstaat.”
Hij is een gelukkig en tevreden man nu: “Weet je, er zijn mensen die heel goed leven met hun psoriasis, zonder behandeling. Zelf zou ik depressief zijn, als ik me niet zou kunnen laten verzorgen. De huidige behandelingen hebben echt alles veranderd, ik weet niet hoe mijn grootmoeder het deed met haar teerzalven.”

Relevante verhalen

Dorothée

(samen)leven met psoriasis

Jannik

Pso en schilfers op de hoofdhuid

Jelle

Spreken over Pso