Eddy

Eddy over zijn tattoos: “Mijn eerste tattoo, een kleine roos, heb ik 30 jaar geleden laten zeten”

Sommige mensen staan zo positief in het leven dat ze meteen je respect kunnen winnen. Zo iemand is Eddy die een tiental jaar geleden voor het eerst geconfronteerd werd met psoriasis. Zijn aandoening belet hem echter niet om voluit te gaan voor de passies die hem drijven: de liefde voor zijn gezin, zijn muziek, zijn Harley en natuurlijk zijn tattoos.

Net 50 is hij geworden, Eddy die geboren werd in Geraardsbergen en vandaag in de Brusselse rand woont. Hij begon zijn carrière als postbode in Anderlecht, maar werkt sinds 17 jaar voor het Vlaams Parlement in een administratieve functie. “vier dagen per week neem ik de metro naar Brussel”, vertelt hij. “Dat was een bewuste keuze, want hoewel ik sterk gehecht ben aan mijn geboorteplaats, wilde ik heel graag in de grote stad gaan studeren en werken.”

Family man

Hij is de gelukkige vader van een dochter van 24 en een zoontje van 6. “Mijn dochter staat op eigen benen en woont in Antwerpen, maar mijn zoontje Lee is vandaag het middelpunt van mijn leven en dat van mijn vrouw. Dat heeft onder andere te maken met het feit dat hij autisme heeft. Dat belet ons geenszins allerlei dingen met hem te ondernemen, iets waarin we heel veel plezier scheppen. Lee is bijvoorbeeld bijzonder geïnteresseerd in dino’s en andere dieren. We kennen dan ook alle dierenparken in België en omstreken.”

Toch was Eddy’s leven niet altijd rozengeur en maneschijn. “In 2009 maakte ik op alle mogelijke vlakken een moeilijke periode door en dat bracht heel veel stress met zich mee. Op een dag stelde ik vast dat ik over mijn hele lichaam kleine jeukende vlekjes had. Ik ben dan naar een dermatologe geweest en die wist meteen dat het om psoriasis ging.”

Oorspronkelijk kreeg hij diverse zalven en een PUVA-kuur voorgeschreven, een behandeling die relatief goed aansloeg, zonder de symptomen echter definitief te verhelpen. “Op mijn 40^ste heb ik dan mijn vrouw leren kennen en vanaf dan zijn de uitbraken spontaan weggeëbd. Sinds enkele jaren duiken er af en toe nog plekken op. Ik heb ondertussen drie verschillende dermatologen gehad en bij de laatste voel ik me erg goed: ze zoekt samen met mij naar de beste behandeling en volgt me zeer nauwgezet op.”

Mooi met betekenis

Dat is uiteraard nodig voor alle psoriasispatiënten, maar in het geval van Eddy is het extra belangrijk. Hij koestert immers een grote voorliefde voor tattoos. “Mijn eerste tattoo, een kleine roos, heb ik 30 jaar geleden laten zeten, in Oostende: ik heb er zelfs een dag voor gespijbeld. Mijn moeder was boos: niet vanwege de tattoo, wel omdat ik niet naar school gegaan was.” Geleidelijk kwamen er tattoos bij, sommige met een speciale betekenis, zoals de eerste tekening van zijn dochter of een ontwerp met de naam van zijn zoontje, andere gewoon omdat Eddy ze mooi vond. “Ik heb er veel over gelezen, om te weten waarom mensen tattoos nemen bijvoorbeeld, en voor ik het wist had ik er veel geld en tijd in gestoken.”

Voor hij een nieuwe tattoo neemt, gaat Eddy altijd heel zorgvuldig tewerk. “In de begindagen waren er veel cowboys, vandaag is er veel veranderd en in positieve zin. Als je psoriasis hebt, moet je natuurlijk extra voorzichtig zijn. Op de ontstoken plekken kun je uiteraard niet tatoeëren en als je een uitbraak hebt, kun je beter afwachten. De huid is immers een groot organisme en mijn dermatologe heeft me uitgelegd dat als je een tattoo laat zeten dat op die plaats of elders op je huid tot een opstoot kan leiden. Dat heb ik zelf ook al ondervonden.”

Ook de keuze van een goede vakman (of -vrouw) om je tattoo te laten zeten is essentieel. “Je moet iemand zoeken die weet hoe een huid aanvoelt, leeft en behandeld moet worden. Of dat het geval is, ontdek je door te praten. Mijn tatoeëerder hanteert een aantal strikte regels en er zijn dingen die hij weigert te doen. Bovendien is hij heel flexibel en altijd bereid om het moment om de tattoo te zeten te verschuiven of om de plek waar ze moet komen aan te passen, als dat nodig is. Hij besteedt ook veel aandacht aan nazorg. Dat zijn allemaal elementen die extra belangrijk zijn als je lijdt aan psoriasis.”

Innerlijke kracht

Tattoos vallen vaak op en als je psoriasis hebt, is de kans groot dat mensen staren naar de zichtbare plekken. Aan geen van beide soorten blikken lijkt Eddy zich te storen, hoewel hij vanwege zijn tattoos wel gaat werken met lange mouwen. “Daarbuiten stellen mensen soms vragen over mijn tattoos en willen ze weten of het pijn doet, veel bloedt, wat het kost. Als ze staren naar mijn psoriasisplekken, ervaar ik dat niet als storend en heb ik er dus geen last van. We trekken sowieso de aandacht als we met ons drieën op stap zijn. En we hebben daar geen moeite mee als het niet vijandig is.”

Precies zijn gezin is de hoeksteen van de innerlijke kracht die Eddy drijft: “Ik heb een fantastisch gezin, dus in die zin prijs ik mezelf gelukkig. Psoriasis neem ik er gewoon bij. Het is gewoon erg vervelend, zeker als je uitbraken hebt op pijnlijke of gevoelige plaatsen. Met goede medicijnen kun je de symptomen draaglijk maken, dus je relativeert.”

Eddy probeert dan ook positief in het leven te staan. “Dat is altijd zo geweest. Ik ben van eenvoudige komaf: ik heb net iets meer moeite moeten doen om iets te bereiken. Daardoor leer je dingen beter kaderen. Door in Brussel te gaan werken is mijn wereld ook groter geworden. Ik ben blij waar ik geraakt ben, want het is me niet in de schoot geworpen.”

Eddy blikt met vertrouwen en veel plannen vooruit naar de toekomst: “Vandaag gaat het meeste van onze tijd naar Lee. Daarnaast ga ik elke week op bezoek bij mijn moeder die het ook niet altijd makkelijk heeft gehad. Als ik toch vrije tijd heb, geniet ik van mijn muziek en ik ben een gretige lezer, tenminste als het een goed boek is: we hebben al zo weinig tijd. Ik ga die dus niet verknoeien. En ik ben net 50 geworden, dus heb ik een Harley gekocht: dat stond op mijn bucketlist. Nu nog een taal leren, een muziekinstrument leren bespelen en een wereldreis maken.” En zijn volgende tattoo bedenken natuurlijk.